Zwanger zijn en bevallen in het buitenland

Een aantal ervaringsverhalen.

USA

Ik ben bevallen in de VS en vond de zorg in het ziekenhuis prima. Je betaalt wel de hoofdprijs, ondanks dat je verzekerd bent. Aan het eind van de rit zal ik minimaal $6000 verder zijn, afhankelijk van extra zorg kan dit hoger worden. Heel stressvol allemaal helaas. Mijn man is Amerikaans dus die is ermee opgegroeid en weet het wat meer te relativeren. Het komt goed!
Tijdens de zwangerschap heb ik toch ook nog contact via gehad met een Nederlandse huisarts en ben ik tijdens ons bezoek in NL voor een echo en second opinion bij een verloskundige geweest, gewoon even voor mijn eigen gemoedsrust maar alles bleek in orde waardoor ik ook vertrouwen had in het oordeel van mijn eigen gynaecoloog.

Omdat er hier geen kraamzorg is, kwam het huishouden en de zorg rondom mij en ons kindje op mijn man neer en zo sta je na 3 dagen dus toch weer te redderen. Kraamvisite was er pas na een paar weken en hulp van familie is er niet…dat is nou eenmaal zo als je emigreert.
Op de been blijven, is dus het credo, en zelf het feestje bouwen want binnen 1,5 week moet je wel weer de auto in om naar het ziekenhuis te rijden voor na controle voor de kleine.

Griekenland met dank aan Magda

Eindelijk was de tijd gekomen! De baby was al aan het dalen en ik had niks gemerkt! De baby was gezond. Iedere maand bloedprikken en iedere maand weer een echo en nog meer onderzoeken. Ik was daar heel erg blij mee! Het geeft je een rustig gevoel als je weet dat je gynaecoloog de baby zo goed in de gaten houdt.
De zwangerschap en de bevalling in Griekenland gaat er heel anders aan toe dan in Nederland. Als eerste wordt de baby vanaf dag 1 nauwlettend in de gaten gehouden. Als er maar iets is waar de gynaecoloog zijn twijfels bij heeft, dan wordt dat extra onderzocht. Bovendien heb je in Griekenland 2 keuzes wat betreft de zorg tijdens de zwangerschap. Je kunt ervoor kiezen om bij een gynaecoloog in het publieke ziekenhuis onder controle te staan of je kiest voor een private gynaecoloog.
Het tweede grote verschil met Nederland is dat er geen sprake is van thuis bevallen. Alle vrouwen gaan of naar het publieke ziekenhuis of naar een privékliniek.
Hoe moeilijk het ook te geloven is voor de Grieken, vind ik het Griekse zorgsysteem top!

Aruba

De medische zorg is best goed. Het doet allemaal wat ouderwets (seventies, wow!) aan. Er bestaat een verloskundigenpraktijk die vooral gebruikt wordt door de Nederlandse expats, maar omdat ik een medische indicatie had ben ik voor nummer 3 weer naar de gynaecoloog gegaan.
Dit was een heel vakkundige man, maar van menselijke interactie had hij weinig kaas gegeten (oftewel: hij gedroeg zich als een fietsenmaker). Het verwonderde hem ook ten zeerste dat ik geen keizersnee wilde, want de eerste was toch ook een keizersnee? Ja maar de tweede niet! Dus mocht nummer 3 na wat overtuigingskracht ook langs de natuurlijke weg.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen. De bevalling ging goed en snel, er werd geen verdoving opgedrongen, hoewel ze daar volgens de verhalen wel veel sneller mee zijn dan in NL. De volgende ochtend kon ik weer naar huis.
Thuis had ik kraamhulp. Dit wordt ook vooral door de expats gebruikt, de lokale kraamvrouwen hebben eigenlijk altijd wel 'n familielid dat bij ze komt kramen.
Verschillen: Baby bij je op de kamer houden in het ziekenhuis is eigenlijk niet gewenst, je moet de eerste 12 uur in je bed blijven liggen, je moet zelf heel duidelijk aangeven dat je borstvoeding wil geven anders gaat er zonder pardon een fles in, en verder allerlei grappige folklore rond kraamvrouwen en baby’s zoals dat je de eerste weken je haren niet zou mogen wassen, je niet op blote voeten mag lopen anders ‘vat je kou op je baarmoeder’, het hoofd van je baby na zonsondergang altijd bedekt moet zijn als je buiten komt enzovoorts. Daar moet ik nog maar eens iemand een boek over schrijven!
Verder is het wel mega-relaxed om een baby te zijn in een land waar je nooit meer kleren aan hoeft dan een ‘geklede romper’. En bij voorkeur alleen een luiertje of helemaal in je blootje.

Jordanië

Ik ben getrouwd met een Jordaanse man en woon met hem in Jordanië. We hebben samen 2 kinderen en ik ben zwanger van de derde. De eerste 2 zijn in Nederland geboren, deze keer zal de bevalling in Jordanië plaats vinden.
Vandaag hadden we het eerste consult bij een voor ons nieuwe gynaecoloog. We zijn overgestapt omdat de vorige het presteerde elke keer een uur tot anderhalf uur te laat te komen op haar eigen praktijk. Ze toont hiermee geen respect voor haar cliënten. Bovendien kreeg ik het idee dat zij zoveel mogelijk geld probeerde te verdienen want ik moest elke twee weken langskomen. Tja, als de wachtkamer niet vol zit (ook niet als je te laat bent) dan moet je op een ander manier je geld zien te verdienen.
Afin, dus een andere gezocht. Dat ging allemaal goed en toen vroeg ik hoe het zat met bevallingen in het ziekenhuis enzo. Omdat ik een voorgeschiedenis heb van zeer snelle en pijnloze bevallingen, ben ik bang dat als het eenmaal zover is, dat ik het ziekenhuis niet eens zal halen.
Ik kreeg te horen dat hier de meeste vrouwen thuis bevallen! Mijn mond viel open want ik dacht dat het hier toch echt in het ziekenhuis moest. Enfin, als dat voor mij mogelijk zou zijn dan heel graag, de dokter of de gynaecoloog komt dan aan huis.
Mijn man wil er zelf niet bij zijn omdat het nu eenmaal een “vrouwenzaak” is maar hij vindt het ook allemaal erg eng. Bij mijn eerste bevalling was het de bedoeling om thuis te bevallen maar omdat onze dochter 6 weken te vroeg kwam moest ik met spoed naar het ziekenhuis. Toen mijn man eenmaal daar aan kwam en wilde plaatsnemen op een stoel werd hij binnen geroepen om zijn dochter in zijn armen te houden….
Bij de tweede was het de bedoeling dat het in het ziekenhuis plaatsvond maar we haalden het ziekenhuis niet. Twintig minuten nadat ik de slijmprop verloor werd onze zoon geboren en mijn man moest hem opvangen.
Maar hoe je het wendt of keert: ik zal deze keer er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij erbij is. Stel je voor dat er complicaties optreden! Ik zie het ook helemaal niet zitten om in een wildvreemd ziekenhuis alleen te moeten zijn omdat niemand goed Engels spreekt en mijn Arabisch nog te zwak is om het zonder mijn man af te kunnen. 

Mexico

Ik heb 2 Mexicaanse vriendinnen. Eén is in Nederland bevallen. Dat viel haar tegen omdat het lang duurde en ze geen pijnbestrijding kreeg. Maar die verhalen hoor je net zo hard van Nederlandse vrouwen die in NL bevallen.
De ander beviel in Mexico. De baby daalde niet genoeg en er was nog een reden waarom de gynaecoloog besloot tot een keizersnede. Mijn vriendin was kwaad, zij wilde een gewone bevalling. Maar de gynaecoloog vond de ingreep echt noodzakelijk.
De eerstgenoemde vriendin reageerde daarop juist met ‘waarom heb ik dat niet gehad!?` Ze informeerde bij een vriendin van haar die gynaecologe is. Die bevestigde dat zowel de gynaecoloog in Nederland als die in Mexico haars inziens het juiste had gedaan voor de afzonderlijke gevallen. Met andere woorden: zowel in Nederland als in Mexico was waarschijnlijk dezelfde beslissing genomen! Afgezien van de pijnbestrijding dan misschien, dat weet ik niet precies.
Dit bestrijdt misschien ook de indruk dat ze in Latijns-Amerika meteen het mes erin zetten, al weet ik natuurlijk niet hoe dat in Argentinië is.

Heb jij vragen over deze zwanger zijn of bevallen in het buitenland? Word lid van ons forum en praat mee!