Thuis praten we Chinees, Nederlands en Duits

Een blog van Frederique. Frederique werd wereldmama van honderden straatkinderen in Peru. In januari organiseerden we met onze stichting voetbalkampen voor onze jongste kinderen.
Twee van mijn jongens werkten in het Mama Alice team, eentje als voetbaltrainer en de ander als bewaker. De deelnemers werden onverdeeld in leeftijdsgroepen en de eerste week waren alle deelnemers meisjes van 8 en 9 jaar.

Zij hoorden mijn jongens ‘mama’ tegen mij zeggen en waren nieuwsgierig. We vertelden ons ‘familie-verhaal’. Mijn jongens verzonnen er wat sappige details bij en hielden de meisjes voor de gek door zogenaamd Chinees, Nederlands en Duits met mij te praten.

Na enkele dagen samenzijn vroegen verschillende meisjes of ik ook hun mama wilde worden: “Wil je mij adopteren?”
Die nacht in mijn tent stroomden de tranen over mijn wangen. Hoe kan het dat hun eigen mama en papa niet onvoorwaardelijk van hen houden? Hebben de ouders te veel verdriet en zorgen om liefde te tonen of te voelen? Op dat moment besloot ik dat ik, nu mijn jongens groot zijn en het huis uit zijn, een thuis wil gaan geven aan meisjes.

Meer dan de helft van de meisjes in Ayacucho krijgt te maken met seksueel geweld. Meisjes hebben minder kansen hebben op goed onderwijs en minder toegang tot de arbeidsmarkt. Meisjes worden straks mama’s.

De volgende dag zag ik diezelfde meisjes op ons voetbalkamp glunderen, grapjes maken met hun vriendinnen, hand in hand huppelen met onze maatschappelijk werker, trots hun kunstwerk tonen en vol vertrouwen poseren voor de foto’s die collega Enrique maakt.
Het team van Mama Alice mag allemaal even mama zijn voor hen. Alle Mama Alice kinderen mogen even hun chaotische of net niet chaotische zelf zijn als ze naar onze activiteiten komen. Binnen onze veilige omgeving leren ze in zichzelf te geloven en de veerkracht van Peruaanse kinderen is enorm.
In geen enkel gezin zie ik de onvoorwaardelijke liefde en de geborgenheid waarmee mijn zussen, mijn broer en ik opgegroeid zijn. Maar kleine stapjes vooruit in de gezinnen en de veilige omgeving bij Mama Alice zorgen ervoor dat bijna alle Mama Alice leerlingen voldoende basis hebben om kansen te grijpen en een betere toekomst op te bouwen.
En voor de kinderen waar de mama’s en papa’s geen stapjes vooruit kunnen zetten, de kinderen die misschien minder veerkracht hebben of waar de rugzak zo zwaar wordt dat ‘ie niet meer te dragen is, aan hen wil ik een thuis geven.

Mama zijn in Peru is een eer, een strijd, een uitdaging, een vervulling!